Η Ιστόρια των τσιμεντένιων πλοίων του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Ένα μεγάλο ποσοστό για την νίκη σε έναν πόλεμο είναι η ικανότητα να παράγεις τα υλικά και τα οχήματα που απαιτούνται για τη συνέχιση του πολέμου. Τα αεροσκάφη, τα φορτηγά, τα τανκς και τα πλοία είναι μόνο μερικά από τα οχήματα που είναι απαραίτητα για μια πολεμική σύγκρουση. Για να έχουμε ένα σταθερό ρεύμα αυτών που φτάνουν στην πρώτη γραμμή, χρειάζεσαι πρώτες ύλες – καθώς και το βιομηχανικό εργατικό δυναμικό και την υποδομή για να τις κατασκευάσεις, φυσικά.

Κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε πολέμου, είναι φυσικά ορισμένα υλικά να λιγοστεύουν. Και αυτό συνέβαινε τόσο στον Α ‘όσο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον χάλυβα. Καθώς ο πόλεμος καθυστερούσε, ο χάλυβας γινόταν αόρατος σε πολιτική χρήση, καθώς ο στρατός απαιτούσε τα πάντα για τη δημιουργία όπλων, πυρομαχικών και οχημάτων που χρειάζονται στην πρώτη γραμμή.Ως εκ τούτου, η παραγωγή μη στρατιωτικών οχημάτων έγινε κάπως μεταγενέστερη σκέψη ενόψει των απαραίτητων στρατιωτικών μηχανών.

Ο Στόλος έκτακτης ανάγκης του Πρώτου Παγκοσμίου

Καθώς ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος φαινόταν να συνεχίζεται χωρίς τέλος, ο χάλυβας άρχισε να γίνεται λιγοστός και οι ΗΠΑ είχαν μια ιδέα. Για να αντιμετωπίσει τις πιο σημαντικές στρατιωτικές χρήσεις του χάλυβα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον ενέκρινε την κατασκευή 24 τσιμεντένιων πλοίων.

Άλλωστε, το τσιμέντο ήταν ένα στερεό υλικό που θα μπορούσε να πάρει κάποια ζημία, συν το ότι ήταν αρκετά πλωτό και επομένως πολύ κατάλληλο υλικό κατασκευής πλοίων. Με προϋπολογισμό 50 εκατ. Δολαρίων για το συνολικό στόλο των πλοίων, η κατασκευή ξεκίνησε στα τέλη του 1917.

Ωστόσο, έως τότε είχε τελειώσει ο πόλεμος, είχαν κατασκευαστεί μόνο 12 από τα συνολικά 24. Τα 12 πλοίαα πουλήθηκαν σε δημόσιες υπηρεσίες και είχαν σχετικά απρόβλεπτη μοίρα.

Ωστόσο,ένα πετρελαιοφόρο που ονομάζεται S.S. Palo Alto, μετατράπηκε σε χορευτικό κλαμπ και εστιατόριο στο Seacliff Beach της Καλιφόρνια.Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα ήταν η ζωή του ατμοπλοίου S.S. Sapona που χρησιμοποιήθηκε ως πλωτή αποθήκη ποτών κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης.

Τα πλοία McCloskey του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου

Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο χάλυβας, για άλλη μια φορά, ήταν σπάνιο εμπόρευμα. Το 1942, η Ναυτιλιακή Επιτροπή των ΗΠΑ σύναψε συμβόλαιο με τη McCloskey και την εταιρεία της Φιλαδέλφειας για την κατασκευή στόλου 24 νέων τσιμεντένιων πλοίων.

Μετά από 20 χρόνια ανακαλύψεων , η νέα εποχή των πλοίων από τσιμέντο ήταν ελαφρύτερη, ισχυρότερη και γρηγορότερη από τις προκάτοχές τους στον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο. Χτισμένα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, τα πλοία εκτοξεύθηκαν στα τέλη του 1943 – 1944 μετά την κατασκευή τους στην Τάμπα της Φλόριντα .

Κάθε ένα από τα πλοία McCloskey πήρε το όνομά του από πρωτοπόρους στην ανάπτυξη και την επιστήμη του τσιμέντου. Δύο από τα πλοία βυθίστηκαν σκόπιμα για να λειτουργήσουν ως μπλόκα κατά τη διάρκεια της συμμαχικής εισβολής στη Νορμανδία στο πλαίσιο της επιχείρησης Overlord, δύο χρησιμοποιούνται σήμερα ως αποβάθρες στον κόλπο Yaquina στο Newport στο Όρεγκον, και επτά εξακολουθούν να επιπλέουν μέχρι σήμερα σε έναν γιγαντιαίο κυματοθραύστη στον ποταμό Πάουελ του Καναδά.